به گزارش مرکز فولاد ایرانیان و به نقل از آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی ” نفت ما ” ، جنوب شرق آسیا ظرفیت تولید ۳۰ میلیون تن با هزینه ۶۰۰ دلار برای هر تن، غرب اروپا ظرفیت ۷۰ میلیون تن با هزینه نزدیک به ۸۰۰ دلار، و شمال شرق آسیا ظرفیت تولید ۱۲۰ میلیون تن با هزینه نزدیک به ۹۰۰ دلار برای هر تن را داشته اند.
تا سال ۲۰۱۲ میلادی ظرفیت تولید اتیلن خاورمیانه به بیش از ۲۵ میلیون تن رسید و هزینه تولید آن نیز به نزدیک به ۳۰۰ دلار برای هر تن افزایش یافت. ظرفیت تولید آمریکا تقریبا ثابت باقی ماند اما هزینه تولید هر تن اتلین در این کشور به شکل چشمگیری کاهش یافت و به کمتر از ۶۰۰ دلار برای هر تن رسید.
هزینه تولید هر تن اتیلن در جنوبشرق آسیا به نزدیک ۷۰۰ دلار رسید. هزینه تولید این محصول در غرب اروپا کاهش یافت و به حدود ۷۰۰ دلار برای هر تن رسید. هزینه تولید این محصول در شمال شرق آسیا با کاهش زیاد به زیر ۸۰۰ دلار برای هر تن رسید.
تولید اتیلن جهانی در سال ۲۰۱۶ میلادی در سطح ۱۵۰ میلیون تن است و میزان تقاضای این محصول نیز در همین سطح است، حال آنکه ظرفیت تولید این محصول ۱۷۰ میلیون تن است. پیش بینی می شود عرضه و تقاضای اتیلن تا سال ۲۰۲۵ میلادی به ۲۰۰ میلیون تن برسد و ظرفیت تولید جهانی آن نیز به ۲۳۰ میلیون تن افزایش یابد. نرخ رشد تقاضای اتیلن در فاصله سالهای ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۵ میلادی به ۳.۶ درصد در سال می رسد. سهم خاورمیانه در تولید اتیلن جهانی ۱۹ درصد، آمریکا ۱۸ درصد، چین ۱۵ درصد، و غرب اروپا ۱۳ درصد است.
پیش بینی می شود که تا سال ۲۰۱۹ میلادی ۲۶ درصد (۱۳.۲۸ میلیون تن) به ظرفیت تولید اتیلن خاورمیانه اضافه شود. در همین زمان ظرفیت تولید اتیلن آمریکای شمالی ۲۱ درصد (۱۱ میلیون تن)، شمال شرق آسیا ۳۳ درصد (۱۶.۸ میلیون تن)، جنوبشرق آسیا ۹ درصد (۴.۵ میلیون تن) و سایر مناطق ۱۶ درصد (۸ میلیون تن) رشد خواهد کرد.
در سال ۲۰۱۷ تا کنون بازار محصولات پتروشیمی آسیا اشباع شده است که یکی از دلایل آن افزایش ظرفیت تولید کشورهایی مانند کره جنوبی (تولید اتیلن از ۴۷۰ هزار تن به ۸۰۰ هزار تن در سال) و افزایش تعمیرات در تاسیسات پتروشیمی در کشورهای آسیایی است.
در همین حال، بزرگترین صادرکنندگان اتیلن پلیمر در جهان عربستان ( ۱۰.۵ میلیارد دلار)، آمریکا (۷.۶۶ میلیارد دلار)، بلژیک-لوکزامبورگ (۴.۹۶ میلیارد دلار)، کانادا (۴.۶۶ میلیارد دلار)، و کره جنوبی (۴.۱۱ میلیارد دلار) هستند.
بزرگترین واردکنندگان این محصول نیز چین (۱۳.۹ میلیارد دلار)، آمریکا (۴.۳۹ میلیارد دلار)، آلمان (۴.۰۳ میلیارد دلار)، بلژیک-لوکزامبورگ (۲.۸۶ میلیارد دلار)، و ایتالیا (۲.۶۶ میلیارد دلار) هستند.
در این میان ایران ۳.۳ درصد سهم بازار صادرات اتلین پلیمر (۲.۴ میلیارد دلار) را دارد. ارزش صادرات جهانی این محصول به ۷۲.۷ میلیارد دلار در سال می رسد.
پروپیلن
میزان تولید پروپیلن جهانی نیز در سال ۲۰۱۶ به ۹۹ میلیون تن رسید. چین ۲۶ میلیون تن، آمریکا ۱۴ میلیون تن، غرب اروپا ۱۳ میلیون تن، و خاورمیانه با تولید ۹ میلیون تن بزرگترین تولیدکنندگان این محصول هستند. ظرفیت تولید پروپیلن جهان در سال ۲۰۱۶ میلادی ۱۲۰ میلیون تن بود. میزان تقاضای این محصول نیز همگام با تولید آن در سطح ۱۰۰ میلیون تن بوده است. نرخ رشد تولید پروپلین در سطح جهان در فاصله سالهای ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۵ میلادی به چهار درصد می رسد.
تا سال ۲۰۱۹ ظرفیت تولید پاراکزیلین خاورمیانه ۱۶ درصد (۳.۴ میلیون تن)، آمریکای شمالی ۴ درصد (۹۰۰ هزار تن)، شمال شرق آسیا ۴۲ درصد (۹.۴ میلیون تن)، جنوب شرق آسیا ۱۳ درصد (۲.۹ میلیون تن) غرب اروپا یک درصد (۱۲۰ هزار تن)، و سایر مناطق ۲۴ درصد (۵.۲ میلیون تن) رشد خواهد داشت.
ظرفیت تولد پروپیلن خاورمیانه تا سال ۲۰۱۹ میلادی ۳۳ درصد (۶.۲ میلیون تن)، آمریکا شمالی ۲۵ درصد (۴.۸ میلیون تن)، شمال شرق آسیا (۷۷۲ هزار تن)، جنوبشرق آسیا ۱۹ درصد (۳.۷ میلیون تن)، و سایر مناطق ۶ درصد (۴.۹ میلیون تن) رشد می کند. ظرفیت تولید پروپیلن غرب اروپا اما هفت درصد (۱.۳ میلیون تن) کاهش خواهد یافت.
بزرگترین صادرکننده پروپیلن پلیمر در جهان عربستان (۵.۸۴ میلیارد دلار) است، و بعد از آن کشورهای کره جنوبی (۳.۸۴ میلیارد دلار)، بلژیک-لوکزامبورگ (۳.۳۵ میلیارد دلار)، آمریکا (۳.۰۷ میلیارد دلار)، و آلمان (۲.۸۶ میلیارد دلار) قرار گرفته اند.
بزرگترین واردکنندگان محصولات پروپلین نیز چین (۶.۱۷ میلیارد دلار)، آلمان (۲.۶ میلیارد دلار)، ترکیه (۲.۵۴ میلیارد دلار)، ایتالیا (۲.۱۴ میلیارد دلار)، و مکزیک (۱.۳۹ میلیارد دلار) هستند.
سهم ایران در بازار صادرات این محصول تنها ۰.۵۶ درصد (۲۲۳ میلیون دلار) است. ارزش جهانی صادرات این محصول به ۳۹.۶ میلیارد دلار می رسد.
سایر محصولات
بزرگترین صادرکننده محصولات استایرن پلیمرها کره جنوبی (۳.۴۲ میلیارد دلار)، بقیه کشورهای آسیایی (۳.۲۲ میلیارد دلار)، آلمان (۱.۴۴ میلیارد دلار)، بلژیک –لوکزامبورگ (۱.۴۳ میلیارد دلار) و آمریکا (۱.۳۴ میلیارد دلار) هستند.
بزرگترین واردکنندگان این محصول نیز چین (۳.۹۸ میلیارد دلار)، آلمان (۱.۳۲ میلیارد دلار)، هنگ کنگ (۱.۲۹ میلیارد دلار)، آمریکا (۱.۲۱ میلیارد دلار)، و مکزیک (۸۵۱ میلیون دلار) است.
ایران در این بازار سهم ۰.۱۴ درصدی (۲۸ میلیون دلاری) دارد. ارزش جهانی صادرات این محصول به ۲۰ میلیارد دلار می رسد.
سهم ایران در بازار صادرات اوره ۴.۲ درصد (۵۹۹ میلیون دلار)، کودهای نیتروژنی ۲.۵ درصد (۶۱۴ میلیون دلار)، آمینو رزین ها ۰.۰۱۱ درصد (۱.۵۵ میلیون دلار)، سولفور ۴.۲ درصد (۱۷۵ میلیون دلار)، و آمونیاک ۳.۷ درصد (۳۱۹ میلیون دلار) است.
ظرفیت اسمی سالانه تولید صنعت پتروشیمی در سال ۱۳۹۶ شمسی ۷۲ میلیون تن و برنامه تولید سال نیز ۵۸.۹ میلیون تن پیش بینی شده است. صادرات محصولات پتروشیمی ایران در سال گذشته به ۲۱ میلیون تن با ارزش ۹.۴ میلیارد دلار رسید.
مجموع تولید صنعت پتروشیمی ایران در اردیبهشت ۱۳۹۶ بالغ بر ۴.۴ میلیون تن و عملکرد تولید از ابتدای سال تا پایان اردیبهشت ماه نزدیک به ۹ میلیون تن بوده است.
با توجه به این اطلاعات به نظر می رسد که رقابت در بازارهای پتروشیمی بسیار شدید است. ایران ضمن آنکه دسترسی مطلوبی به خوراک ارزان قیمت پتروشیمی دارد، ظرفیت تولید خود را در سالهای گذشته بالا برده است. حال باید دید که آیا ایران می تواند سهم قابل قبولی از بازار محصولات پتروشیمی به دست آورد؟
منبع: نفت ما
فرزانه سادات تیموری
دانشجوی ارشد دانشگاه تهران
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه