در ماه های اخیر شمار کشورهای غربی اقدام به افزایش تعرفه های واردات فولاد و فراورده های فولادی کردند تا از صنعت فولادسازی داخلی حمایت کنند. اجرای این سیاست باعث شد تا شمار زیادی از کشورهای فعال در بازار صادراتی فولاد آسیب ببینند و ویتنام هم یکی از این کشورها بود. گویت وان سوا رییس اتحادیه فولادسازان ویتنام مصاحبه ای با نشریه دیلی تایمز ویتنام انجام داده است و در این مصاحبه در مورد وضعیت صنعت فولادسازی و راهکارهایی که مانع از وضع این سیاست های ضد تجاری می شوند صحبت کرده است. متن کامل مصاحبه وی را در این جا می بینید:
سوال: در مورد عملکرد صنعت فولادسازی ویتنام کمی توضیح دهید؟
در ماه های اخیر تولید و صادرات فولاد از ویتنام رشد زیادی پیدا کرد. در پنج ماه اول سال جاری صادرات فولاد از ویتنام ۳۵ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل رشد کرد و به ۱.۴ میلیون تن رسید. با ادامه همین روند تا انتهای سال جاری ۴ میلیون تن فولاد از ویتنام صادر می شود و درآمدی معادل ۳ میلیارد دلار از این بخش نصیب اقتصاد خواهد شد. در صورت تحقق این پیش بینی درآمد حاصل از صادرات فولاد از ویتنام نسبت به سال قبل از آن ۵۰۰ ملیون دلار بیشتر خواهد شد.در سال گذشته صنعت فولادسازی ویتنام ۲۷ میلیون تن فولاد تولید کرد که بخش اعظم آن در بازار داخل مصرف شد.
سوال: در ماه های اخیر کشورهای غربی اقدام به وضع محدودیت های وارداتی برای فولاد و فراورده های فولادی کردند. افزایش تعرفه های وارداتی هم سیاست دیگری بود که استفاده شد و به تعبیراقتصاددانان مانع از تجارت آزاد فولاد در دنیا شد. آیا این محدودیت ها برای واردات محصولات تولید شده در ویتنام هم وضع شد یا خیر؟
بله، در ماه های اخیر کشورهای استرالیا، امریکا، مالزی و تایلند اقدام به افزایش تعرفه های وارداتی محصولات فولادی تولید ویتنام کردند در حالیکه قیمت محصولات صادراتی ما متناسب با استاندارد قیمت های جهانی است و استفاده از کمک های مالی دولتی در صنعت فولادسازی ما رواج ندارد. ولی وضع این محدودیت ها باعث نگرانی صنعتگرانی شد که صادرات را به عنوان یکی از اصلی ترین منابع درآمدی خود می دانستند.
البته تنها محصولات ویتنام مشمول این قوانین تازه نشده است بلکه فولاد تولید شده در چین و هند هم در بازارهای جهانی وضعیت مشابهی دارد و بارها در مورد وضع تعرفه های وارداتی بالا برای واردات فولاد از ایران، روسیه و صربستان به اتحادیه اروپا صحبت شد ولی هنوز محدودیتی برای واردات محصولات این کشورها یا سیاستی برای افزایش تعرفه های وارداتی وضع نشده است.
سوال: به نظر شما راهی برای کاهش فشار ناشی از این سیاست ها روی کشورهای صادر کننده فولاد وجود دارد؟ به نظر شما می توان با استفاده از سیاست هایی مانع از وضع این قبیل قوانین شد یا خیر؟
به نظر من درایت فولادسازان و صادرکنندگان فولاد اهمیت زیادی دارد. فولادسازان باید در نظر داشته باشند که نباید تنها به یک بازار خاص تکیه کنند و اقدام به افزایش صادرات به آن کشور کنند بلکه باید بازارهای مختلفی را شناسایی کنند و به تجارت با آنها بپردازند. در صورتیکه صادرات فولاد به یک کشور خاص طی یک بازه زمانی مشخص با سرعت رشد کند فولادسازان داخلی احساس خطر می کنند و به دنبال راهی برای مانع ایجاد کردن در مسیر واردات آن محصول خاص خواهند بود ولی اگر به کشورهای مختلف صادرات انجام شود هم درآمد صادراتی در سطح بالایی حفظ می شود و هم خطری از جانب افزایش تعرفه های وارداتی کشور تولید کننده و صادرکننده را تهدید نمی کند.
منبع: فولاد نیوز
همایون میراباد
همایون میراباد
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه