متهم اصلی رشد قیمت ها در بازار داخلی را افزایش قیمت شمش، متعاقب آن رشد بهای قراضه و افزایش قیمت آهن اسفنجی دانسته اند ولی نگاهی به تغییر فاز قیمتی نشان می دهد واحدهایی که هیچ ارتباطی با رشد بهای شمش نداشته و ندارند نیز با افزایش قیمت ها همگام شده و به بهانه های مختلف توانسته اند رشد قیمت ها را در کارنامه خود لحاظ کنند. این وضعیت هرچند با رشد قیمت های جهانی همگام بوده ولی فراز و فرودهای خاصی را نیز تجربه کرده است. کاهش بهای تیرآهن سنگین به استثنای سایز ۲۷، افزایش قیمت تیرآهن سایز سبک در کنار جهش ۷۴/ ۷ درصدی بهای تیرآهن سایز ۱۴ ذوب آهن اصفهان در بازار تهران را می توان مواردی به شمار آورد که چهره این بازار را با شفافیت بیشتری ترسیم می کند.
همین موارد را اگر با این پیش فرض مورد توجه قرار دهیم که تقاضا تغییر چندانی نداشته، نشان می دهد که برخی بازارسازی ها پشت پرده نوسان قیمت ها بوده و البته به نام نوسان قیمت شمش تمام شده است. این در حالی است که رشد قیمت آهن اسفنجی نیز یکی از دلایل رشد قیمت ها به شمار رفته که البته این رخداد نیز غیرقابل کتمان است. در مقایسه با بازارهای جهانی می توان آهن اسفنجی را مترادف (نه مساوی و متشابه – از لحاظ فنی ) با چدن خام در سایر بازارها برشمرد. در بازارهای جهانی با محوریت کشورهای استقلال یافته از شوروی سابق موسوم به CIS بهای چدن خام کاهش یافته ولی در بازار داخلی این رقم افزایش یافته است. به نظر می رسد واقعیت های زیرپوستی بازار فولاد باید با دقت بیشتری مورد بررسی قرار گیرد، زیرا این قبیل نوسان قیمت ها می تواند بازارهای صادراتی ایران را به خصوص در کشورهایی همچون عراق تحت الشعاع قرار دهد که منافع کلی در اقتصاد کشور و ارزآوری صنایع فولادی را دستخوش تغییر خواهد کرد.
به نظر می رسد بازار فولاد هنوز ثبات منطقی خود را به دست نیاورده هرچند که اطلاع رسانی از این رخداد را نیز نمی توان نادیده گرفت؛ گویی هنوز بدنه غالب در بازار فولاد صادرات را به عنوان یگانه مسیر برای بهبود این بازار در نظر نگرفته که بر اساس این هدف، بتواند قیمت های داخلی خود را مورد بحث و بررسی قرار دهد تا بتواند در کشوری همچون عراق، از حداقل تقاضای موثر در رقابت با کشورهایی همچون چین و ترکیه استفاده کند. در صورتی که قیمت های داخلی با همین روند فعلی نوسان کرده و هر بخش منافع خود را در قیمت گذاری ها ارائه کند، باز هم همین شرایط وجود خارجی خواهد داشت. ذکر این نکته نیز ضروری است که صادرکنندگان شمش و حتی اسلب مسیر صادراتی خود را پیدا کرده اند و تنها بدنه اصلی در بازار برای تولید و صادرات مصنوعات فولادی هستند که بار اصلی مشکلات را به دوش می کشند هرچند که قیمت تمام شده آنها با سایر بخش ها تفاوتی جدی دارد.
نگاهی به نوسان قیمت ها در روزهای اخیر نشان می دهد هنوز هم رقابت های داخلی در بازار واقعیتی است که حتی در شرایط رکودی فعلی نیز ادامه یافته ولی از منطق درست تجاری و اقتصادی برخوردار نیست. در شرایط رکود رقابت واحدهای تولیدی با یکدیگر قطعا به زیان همگی بوده و خروجی مشخصی جز نابودی برخی واحدهای فعال در پی نخواهد داشت.
منبع: دنیای اقتصاد
فرزانه سادات تیموری
دانشجوی ارشد دانشگاه تهران
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه