فعالان بازار به موفقیت این طرح در کوتاه مدت شک دارند زیرا چالش های بزرگی در سر راه تولید این کشور وجود دارد. در سال ۲۰۱۶ تقاضای داخلی فولاد در اندونزی به ۱۲/۶۷ میلیون تن رسید که رشد سالانه ۱۰ درصدی را نشان می داد. علت این رشد، تقاضای خوب فولاد جهت استفاده در طرح های زیرساختی و پروژه های ساخت و ساز بود. تنها ۶/۵ میلیون تن از این مقدار توسط تولید کنندگان داخلی تولید شد و مابقی به طریق واردات پوشش داده شد. در حال حاضر ظرفیت تولید داخلی اندونزی بین ۸ تا ۹ میلیون تن در سال تخمین زده می شود. دولت اندونزی در نظر دارد در سال جاری، تولید فولاد را نسبت به سال قبل ۵ درصد افزایش دهد. به گزارش آژانس آمار و اطلاعات اندونزی، واردات فولاد این کشور در نیمه اول سال ۲۰۱۷ رشد سالانه ۲۰ درصدی داشته است و به ۶/۶۵ میلیون تن رسیده است.
در همین حال تولید کنندگان فولاد اندونزی از دولت خواسته اند تا معاملات فولاد را با دقت بیشتری بررسی کند و موانع بیشتری بر سر تجارت فولاد قرار دهد. پیش بینی شده در انتهای سال جاری واردات فولاد رشد ۳۰ درصدی سالانه را تجربه کند زیرا تقاضای فولاد افزایش یافته و ظرفیت داخلی کافی نیز برای پوشش نیاز فولاد وجود ندارد.
علاوه بر معضل یاد شده، هزینه بالای تولید (مشکل هزینه برق)، نیاز به واردات مواد اولیه و مشکلات در عرضه فولاد، دیگر مشکلات تولید کنندگان فولاد اندونزی می باشد. در حال حاضر مشکلات جدی برای حمل و نقل مواد اویه و هزینه آن گریبان گیر تولید کنندگان فولاد اندونزی شده است.
یک مشکل جدید تولیدکنندگان نیز کمبود الکترودهای گرافیتی است. اغلب واردات الکترود گرافیتی اندونزی از چین است ولی در حال حاضر قیمت ها بسیار بالا رفته است و از قیمت پایه ۲۰۰۰ دلار بر تن به حدود ۱۲۰۰۰ دلار بر تن افزایش یافته است. نتیجتا قیمت بیلت نیز افزایش یافته است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه