اعمال تعرفه حمایتی برای فولاد توسط شورای همکاری خلیج فارس

کمیته دائمی شورای همکاری خلیج فارس در پی به نتیجه رسیدن تحقیقات در ماه فوریه، وضع تعرفه های حفاظتی قطعی را به مدت سه سال بر روی محصولات مختلف فولادی پیشنهاد داد.
در سال اول عوارض ۱۶ درصدی بر ارزش CIF محموله وارداتی اعمال خواهد شد و پس از آن تعرفه ۱۵٫۲ درصدی در سال دوم و ۱۴٫۴۴ درصدی در سال سوم اعمال می شود.
اکنون کمیته وزیران شورای همکاری خلیج فارس باید تصمیم بگیرد که آیا تعرفه ها به اجرا درآیند یا خیر؟

تعرفه‌ها و کشورهای در حال توسعه

این تعرفه ها درمورد کشورهای در حال توسعه معینی ازجمله مجارستان، مصر و پاکستان اعمال نخواهد شد.
این شورا همچنین درمورد کشورهای EFTA (شامل ایسلند، لیختنشتاین، نروژ و‌سوئیس) که توافق نامه های دو جانبه با شورای همکاری خلیج فارس دارند اعمال نخواهد شد، اگرچه میزان عرضه این کشورها کمتر از یک درصد از کل واردات را نشان می دهد. 

ضررهای افزایش واردات

در جولای ۲۰۲۰ دبیرخانه فنی GCC-Bureau زمانی که افزایش واردات باعث آسیب به صنعت فولاد این بلوک شد اقدامات مقابله با آسیب در تجارت بین المللی را اتخاذ کرد. با این حال هیچ تعرفه مقدماتی وضع نشد. در فوریه ۲۰۲۱ پیشنهاد شد اقدامات قطعی حفاظتی برای حمایت از صنعت فولاد اعمال شود با این حال تعدادی از محصولات ازجمله نورد گرم و نورد سرد و همینطور مقاطع تخت فولادی از تخفیفات مستثنی شدند.
دبیرخانه عمومی شورای همکاری خلیج فارس در گزارش خود اعلام کرده در حال حاضر ظرفیت های کافی در حوزه تولید در کشورهای GCC برای تامین تقاضای منطقه خلیج فارس وجود دارد و بنابراین مشتریان با اعمال اقدامات پیشگیرانه تحت تاثیر قرار نخواهند گرفت. 

اصلاح وضعیت بازار

اگر اقدامات نهایی اعمال نشود، سهم بازار صنایع فولادی کشورهای منطقه شورای همکاری خلیج فارس بیش از پیش به نفع افزایش واردات با قیمت پایین کاهش می یابد. هدف از اعمال این اقدامات جلوگیری از واردات نیست بلکه اصلاح وضعیت بازار خلیج فارس و ایجاد شرایط رقابت عادلانه است. 
این گزارش اذعان می کند که تولید محلی در حال حاضر می تواند ۱۰۸ درصد از نیاز بازار داخلی برای این محصولات را پوشش دهد و حتی در صورت استفاده کامل از ظرفیت، این صنایع می تواند ۱۸۹ درصد از نیاز را برآورده کنند. 
واردات محصولات مورد بحث در این گزارش، به منطقه شورای همکاری خلیج فارس در بین ماه های جولای ۲۰۱۸ تا ژوئن ۲۰۱۹ به ۲٫۰۶ میلیون تن رسید درحالی که درمجموع سال ۲۰۱۸ حدود ۲٫۱۷ میلیون تن، سال ۲۰۱۷ حدود ۲٫۲۳ میلیون تن، سال ۲۰۱۶ بالغ بر ۲٫۲۹ میلیون تن، سال ۲۰۱۵ حدود ۲٫۵۲ میلیون تن و سال ۲۰۱۴ نیز ۱٫۹۷ میلیون تن بوده است. 

افزایش واردات

واردات محصولات تخت تحت بررسی در جولای ۲۰۱۸ تا ژوئن ۲۰۱۹ به ۵۹۵ هزار و ۳۴۰ تن رسید درحالی که در سال ۲۰۱۴ حدود ۶۱۸ هزار و ۶۰۰ تن بوده است، اما این میزان واردات در مقایسه با تولیدات محلی حدود ۶۱ درصدی افزایش یافته است. واردات مقاطع طولانی هم در طول مدت جولای ۲۰۱۸ تا ژوئن ۲۰۱۹ بالغ بر ۶۹۶ هزار و ۵۳۰ تن گزارش شده که نه تنها از ۶۶۵ هزار و ۶۰۰ تن سال ۲۰۱۴ بیشتر است بلکه ۲۵ درصد نسبت به تولید داخلی افزایش یافته است. واردات لوله در جولای ۲۰۱۸ تا ژوئن ۲۰۱۹ نیز ۷۷۰ هزار و ۹۷۰ تن در برابر ۶۸۹ هزار ۵۷۰ تن واردات سال ۲۰۱۴ بوده و نسبت به تولید داخلی ۹ درصد افزایش داشته است. 
تولید داخلی تمام محصولات تحت بررسی در جولای ۲۰۱۸ تا ژوئن ۲۰۱۹ با توجه به کاهش ضریب بهره گیری از ظرفیت ها به ۷۴٫۶ درصد از ۷۹٫۸ درصد در سطح سال ۲۰۱۴ کاهش یافته است. بیشترین تأثیر بر محصولات تخت فولادی بوده، به طوری که میزان تولید و بهره برداری به ترتیب به ۵۹٫۷ درصد و ۵۴٫۹ درصد سطح سال ۲۰۱۴ کاهش یافته است. 
سهم صنایع GCC در فروش بازار محلی در جولای ۲۰۱۸ تا ژوئن ۲۰۱۹ به ۹۴ درصد از سطح ۲۰۱۴ کاهش یافت، در حالی که سهم واردات به ۱۲۸٫۸ درصد افزایش یافته است. بر اساس این معیارها، کارخانه های لوله سازی محلی بیشترین تأثیر را از این روند داشتند. همچنین سهم صنایع GCC در فروش ۸۷ درصد کاهش یافت در حالی که سهم واردات ۱۱۱ درصد افزایش داشته است.