صنعت فولاد کشور در بیابانها و نواحی خشک احداث شده است که به آب و برق دسترسی ندارد و عملا آب سفره‌های زیر زمینی را می‌بلعد، مردم منطقه را از آب منطقه محروم کرده و به ذخایر آبی و منابع طبیعی و محیط زیست صدمه زیادی وارد آورده است. چنین خسارت زیادی برای تولید چند تن محصول فولادی، توسعه یافتگی نیست بلکه نوعی بی تدبیری و بی برنامگی است.
* دخالت دولت در نرخ برق توجیه اقتصادی کارخانه ها را کاهش داد
به گزارش آرتان پرس، دبیر اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات معدنی ایران گفت: دولت با قیمت گذاری برق و تعیین قیمت نوعی نا ترازی در تولید و مصرف برق ایجاد کرد که پیامد آن کاهش سود، دستکاری در روند عرضه و تقاضا و بی رغبتی سرمایه گذاران به ایجاد نیروگاه های جدید برق در کشور شد و حتی بهسازی و نوسازی نیروگاه های قدیمی را به تعویق انداخت.
وی با اشاره به اینکه اکنون تامین برق کارخانجات فولادی و دیگر صنایع به معضلی دایمی تبدیل شده است، افزود:
سهمیه بندی برق سال هاست در بخش های مختلف صنعت کشور اعمال می شود و موضوعی زودگذر یا موقتی نیست و سالهاست قیمت گذاری دستوری در صنعت برق اعمال می شود و البته این شیوه قیمت گذاری مثل فنری است که جمع می شود اما به یکباره کنترل آن از دست می رود.
دبیر اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات معدنی ایران ادامه داد:
طبق اصل ۴۴ قانون اساسی دولت موظف است برای ساخت و تجهیز نیروگاه ها، پالایشگاه ها و توسعه سایر زیرساخت‌های کشور از بخش خصوصی استفاده کند و به تدریج از اداره این بخش‌ها خارج شود، هر چند طبق این قانون، دولت از اداره و کنترل این زیرساخت‌ها خارج شده اما هنوز سیاست گذاری ها و قیمت گذاری های دولت در این بخش ها قابل لمس است.
کامران وکیل با اشاره به ۵۵ مییلون تن تولید محصولات فولادی ایران تا دو سال آینده گفت:
با توجه به عدم تجهیز و مهیا نبودن زیرساخت های عمرانی و توسعه‌ای، تولید ۵۵ میلیون تن محصولات فولادی تا سال ۱۴۰۴ طبق برنامه توسعه پنجم، بحث غلطی است که برخی سیاستگذاران و دولتمردان بر اجرای آن اصرار دارند.
وی در ادامه افزود:
نتیجه تمام سیاستگذاری های غلط و تصمیمات کوتاه مدت مسئولان این شده که ما در حال حاضر کارخانه ساخت فولاد و واحدهای عظیم تولید فولاد را در کشور داریم اما در تامین آب آن با مشکلات زیادی مواجهیم، کارخانه سیمان احداث شده است اما تامین برق کارخانه سیمان سهیمه بندی یا قطع است و حاصل این شرایط، دخالت های مکرر دولت و اعمال نرخ های دستوری و سیاست های کارشناسی نشده دولت در۱۵ سال اخیربوده است.
دبیر اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات معدنی ایران در خاتمه اظهار کرد:
صنعت فولاد اکنون در بیابانها و نواحی خشک احداث شده است که به آب و برق دسترسی ندارد و عملا آب سفره‌های زیر زمینی را می‌بلعد، مردم منطقه را از آب منطقه محروم کرده و به ذخایر آبی و منابع طبیعی و محیط زیست صدمه زیادی وارد آورده است. چنین خسارت زیادی برای تولید چند تن محصول فولادی، توسعه یافتگی نیست بلکه نوعی بی تدبیری و بی برنامگی است که نه فقط برای صنعت فولاد بلکه برای دیگر صنایع نیز قابل مشاهده است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه