رشد تقاضای سالانه محصولات فولادی نورد شده در کشورهای حاشیه خلیج فارس

با توجه به داده های منتشر شده، میزان تقاضای سالانه محصولات فولادی نورد شده در کشورهای حاشیه خلیج فارس تا سال ۲۰۳۰ به ۳۸ میلیون تن خواهد رسید.

* بررسی میزان تقاضا برای محصولات فولادی نورد شده

به گزارش آرتان پرس، وب سایت خبری SteelOrbis اعلام کرد پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۰، تقاضای سالانه محصولات فولادی نورد شده از جمله محصولات فولادی تخت و طویل در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس (GCC) به ۳۸ میلیون تن خواهد رسید. این پیش بینی در یک کنفرانس تخصصی توسط Sunil Kumar مدیر بازاریابی جیندال شادید (عمان)، بزرگترین تولید کننده خصوصی فولاد در منطقه ارائه شد..

فعالان بازار در روز سه شنبه (۱۹ سپتامبر) اعلام کردند طبق پیش بینی های انجام شده توسط  Sunil Kumar مدیر بازاریابی جیندال شادید (عمان)، بازار محصولات فولادی نورد شده در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس (GCC) تا سال ۲۰۲۳ حدود ۶.۲ درصد نسبت به سال قبل رشد خواهد کرد. بررسی ها نشان می دهد محرک های اصلی رشد بازار محصولات فولادی نورد شده در این منطقه شامل توسعه زیرساخت ها، پروژه های کلان، رشد جمعیت و شهرنشینی و تمرکز بر توسعه بخش تولید غیرنفتی می باشد.

به نقل از چندین منبع خبری، Sunil Kumar مدیر بازاریابی جیندال شادید (عمان)، از جمله مزایای تولید کنندگان محصولات فولادی نورد شده مستقر در خلیج فارس، دسترسی خوب به بازارهای صادراتی، زیرساخت ‌های بندری، در دسترس بودن گاز برای حمایت از توسعه کوره‌ های قوس الکتریکی و تولید آهن اسفنجی (DRI) و افزایش سرمایه‌ گذاری در پروژه‌ های انرژی تجدید پذیر و هیدروژن را برشمرد. از سوی دیگر باید توجه داشت که اندازه بازار محدود است و فولادسازان منطقه نیز تحت تأثیر بی ‌ثباتی قیمت مواد خام و شرایط سیاسی قرار دارند.

در این میان معامله گران گزارش دادند تقاضا برای محصولات فولادی نورد شده در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس (GCC) در سال ۲۰۲۳ حدود ۲۳ میلیون تن خواهد بود. این در حالی است که میزان مصرف محصولات فولادی طویل در سال ۲۰۲۳ در این منطقه حدود ۱۴ میلیون تن پیش بینی شده است.

Veysel Yayan دبیر کل انجمن فولاد ترکیه خاطرنشان کرد که سرمایه گذاری در فولاد در کشورهای حاشیه خلیج فارس به ویژه عربستان سعودی و ایران، بر رقابت پذیری تولید کنندگان محصولات فولادی مستقر در ترکیه نیز تأثیر خواهد گذاشت، زیرا فولادسازان در آنجا هزینه انرژی کمتری خواهند داشت.