واهمه از محدودیت تولید در میان‌ مدت، به رشد پلکانی خرید شمش انجامید!

واحدهای فولادی ظرف دومین هفته خردادماه از رونق نسبی در معاملات خود بهره‌‌‌مند شدند. به نظر می‌رسد با آغاز موج گرما در کشور مجددا صنایع با واهمه محدودیت در تامین برق مواجه شده‌‌‌اند و این موضوع همزمان با ایجاد جریان افزایشی در بازار آزاد ارز به افزایش تحرک در رینگ شمش فولاد انجامیده است. البته بهار و تابستان به شکل سنتی زمان رونق رینگ آهن و فولاد با حمایت ساخت‌‌‌وساز است، اما با توجه به رکود حاکم بر این بخش در سال‌های اخیر، فعالان بازار به تحریک بازار از این محل امیدی ندارند.

* رونق رینگ شمش دائمی می‌شود؟

به گزارش آرتان پرس، ظرف دومین هفته از عرضه شمش فولاد در خردادماه امسال، استقبال نسبتا خوبی از این محصول در رینگ فیزیکی بورس‌کالای ایران به ثبت رسید که در نهایت به فروش ۱۴۵‌هزار و ۹۰۰تن شمش فولاد 5SP و 3SP با میانگین نرخ ۲۰ ‌هزار و ۶۷۰ تومان انجامید. واحدهای ذوب ظرف دومین هفته خردادماه بالغ بر ۱۷۳‌هزار تن شمش فولاد را با قیمت پایه‌‌‌ای در بازه ۱۹‌ هزار و ۸۰۰ تومان تا ۲۰‌ هزار و ۷۵۰ تومان در رینگ صنعتی بورس‌کالای ایران عرضه کردند که برای این میزان محصول تقاضایی در حدود ۲۵۲‌ هزار تن به ثبت رسید و در نهایت ۱۴۵‌ هزار و ۹۰۰ تن شمش فولاد از این رینگ مورد معامله قرار گرفت که این رقم بیشترین حجم فروش شمش فولاد از این بازار پس ظرف هفت‌هفته گذشته یعنی پس از هفته پایانی فروردین امسال بود. به این ترتیب نسبت حجم معامله به حجم عرضه شمش در رینگ صنعتی بورس‌کالا به ۸۴‌ درصد رسید.

بازگشت نرخ ارز در بازار آزاد به مسیر رشد و احتمال آغاز محدودیت برق صنایع در هفته‌‌‌های پیش‌‌‌رو با توجه به آغاز فصل گرما در کشور از جمله دلایل رشد تقاضا برای شمش فولاد در رینگ صنعتی بورس‌کالای ایران بود. اگرچه ظرف دو هفته اخیر به شکل نسبی بر حجم فروش شمش فولاد از رینگ صنعتی بورس‌کالای ایران افزوده شد؛ اما فعالان بازار بر این عقیده‌‌‌اند که با توجه به رکود سنگین حاکم بر حلقه نهایی زنجیره یعنی بخش مقاطع، نمی‌‌‌توان به تداوم روند افزایش حجم معاملات در میان‌مدت امیدوار بود. در این شرایط استمرار رونق در این بخش در وهله ابتدایی نیازمند آن است که شرایط صادرات تسهیل شود تا بهبود تقاضا در حلقه‌‌‌های نهایی به رونق حلقه‌‌‌های میانی و ابتدایی زنجیره فولاد بینجامد.

* کف‌‌‌سازی میلگرد در کانال ۲۸ ‌هزار تومانی

شمش فولاد ظرف هفته جاری با میانگین نرخ ۲۰ ‌هزار و ۶۷۰ تومان به ازای هر کیلوگرم از این محصول در بازار فیزیکی بورس‌کالای ایران معامله شد. با احتساب مالیات ارزش‌افزوده و کارمزد ارکان بورس، نرخ تمام‌ شده فروش هر کیلوگرم شمش فولاد از این بازار به ۲۲‌ هزار و ۱۵۵ تومان خواهد رسید. حداقل هزینه حمل شمش فولاد از مبدا تا واحد نورد برابر ۸۰۰ تومان به ازای هر کیلوگرم از این محصول خواهد بود. با در نظر گرفتن هزینه تبدیل شمش به میلگرد به میزان ۱.۱‌ درصد نرخ شمش فولاد، هزینه حدودی تولید هر کیلوگرم میلگرد برابر ۲۵‌ هزار و ۵۰۰ تومان خواهد بود.

با در نظر گرفتن مالیات ارزش‌افزوده، هر کیلوگرم میلگرد در کف کانال قیمتی ۲۸‌ هزار تومان قابل تحویل به مشتری خواهد بود. با وجود این، انباشت مقاطع طویل فولادی در انبار تجار از خریدهای قبلی با نرخ‌هایی به مراتب کمتر باعث می‌شود تا نوردکار امکان عرضه محصول با این نرخ را نداشته باشد. ظرف هفته جاری هر کیلوگرم میلگرد فولادی در انبار تهران با نرخی در حدود ۲۶‌ هزار تومان معامله می‌‌‌شد. در چنین شرایطی استمرار تولید مقاطع طویل فولادی به مفهوم تحمیل زیان به نوردکاران است. اما درصورتی که صادرات برای نوردکاران تسهیل شود، می‌‌‌توان به بهبود شرایط امید داشت. در واقع در صورت تسهیل صادرات بر مبنای نرخ ارز واقعی، نوردکاران این فرصت را پیدا می‌کنند تا زیان ناشی از تولید و فروش محصول خود در بازار داخل را با سود حاصل از صادرات جبران کنند.

* صادرات صرفه ندارد

موسسه فست‌‌‌ مارکت بهای هر تن بیلت فولادی صادراتی ایران فوب خلیج‌فارس را برای روز ۲۹ ماه مه یعنی نهم خردادماه برابر ۴۷۵ تا ۴۷۸ دلار به ازای هر تن ارزیابی کرد. به این ترتیب هر تن شمش فولاد صادراتی ایران ظرف هفته قبل با میانگین نرخ ۴۷۶ دلار و ۵۰ سنت تحویل روی عرشه کشتی در خلیج‌فارس به فروش رفت. این رقم براساس نرخ دلار حواله ارز در بازار مبادله یعنی ۴۱‌ هزار و ۸۰۰ تومان برابر ۱۹‌ هزار و ۸۹۵ تومان خواهد بود. به این ترتیب شرکت‌های فولادی در حالی هر کیلوگرم شمش فولاد را در مبدا کارخانه با میانگین نرخ ۲۰‌ هزار و ۷۰۰ تومان به فروش رساندند که همین محصول را بر روی عرضه کشتی با نرخی در حدود ۸۰۰ تومان ارزان‌‌‌تر صادر می‌کنند. به این ترتیب باید اذعان کرد که سیاست سرکوب دولت در خصوص بازگشت ارز حاصل از صادرات باعث شده است تا فروش شمش فولاد در بازار داخل به‌صرفه‌‌‌تر از صادرات باشد. این در حالی است که میزان تولید شمش فولاد در بازار داخل به مراتب بیش از نیاز صنایع تکمیلی است و اتخاذ چنین رویه‌‌‌ای تحمیل زیان به صنایع فولادی است.