امروز نه تنها مشوق‌ها و حمایت‌های دولتی بر صنعت فولاد لحاظ نشده بلکه مشکلات متعدد دیگری گریبان صنایع را گرفته است. مشکلات دریافت ارز صادراتی و موضوع رفع تعهد ارزی و غیره از یک سو و از سوی دیگر، مشکلات داخلی قطعی برق در تابستان و قطعی گاز در زمستان تولید را به نابودی می‌کشاند.
* از تفکرات منجمد تا بخشنامه‌های بازدارنده!
به گزارش آرتان پرس، بر اساس آمارها، صنعت فولاد در سال‌های اخیر و بر خلاف دیگر بخش‌های تولیدی همانند خودرویی، وضعیت مناسب و رو به رشدی را تجربه کرده است. آمار تولید بسیاری از مقاطع فولادی به قدری بوده که به زعم بسیاری از کارشناسان با مازاد تولید همراه است؛ با این حال دولت در سه ماه گذشته با اعمال محدودیت‌های صادراتی و ابلاغ بخشنامه‌های صادراتی همانند رفع تعهد ارزی، مسیر صادرات را به روی تولیدکنندگان بسته است و با توجه به نیاز و تقاضای کشورهای همسایه به تبادلات فولادی با کشورمان، صادرات تا حدود زیادی متوقف شده است. چالش‌های زیادی پیش روی صنایع وجود دارد که با امتیازات اعمال شده در بخش صادرات، بخشی از آنها التیام می‌یافت اما حالا با توقف صادرات، این چالش نیز به مصائب دیگر تولیدکنندگان اضافه شده است.
مهمترین مشکلی که بر سر راه صادرات صنایع فولادی و البته در تمام بخش‌های زنجیره وجود دارد، عدم اولویت‌بندی دولت‌ها و تمرکز بر صنعت پیشران فولاد است. اینکه امروز گاهی جزیره‌ای عمل می‌کنند و اولویت‌ها را نمی‌دانند، حاصل همین تفکری است که گاهی مسولان دنبال می‌کنند. امروز توان رقابتی محصولات فولادی ایران در بازارهای جهانی هم از نظر کیفیت و هم کمیت به جایی رسیده است که می‌تواند اثرگذار باشد اما مشخص نیست چرا باید دولت‌مردان و تصمیم‌گیران نسبت به توقف این جریان اقتصادی آنقدر اصرار کنند.
امروز نه تنها مشوق‌ها و حمایت‌های دولتی بر صنعت فولاد لحاظ نشده بلکه مشکلات متعدد دیگری گریبان صنایع را گرفته است. مشکلات دریافت ارز صادراتی و موضوع رفع تعهد ارزی از یک سو و از سوی دیگر مشکلات داخلی همچون قطعی برق در تابستان و قطعی گاز در زمستان تولیدکنندگان را به نابودی می‌کشاند.
یکی از مشکلات اساسی در توقف صادرات صنایع فولادی این است که تولید کننده بعد از عبور از مسیر دشوار صادرات بتواند ارز کافی را به کشور بازگرداند و ارز خود را در سامانه نیما ثبت کند و به قیمت پایین‌تر بفروشد و همین امر باعث شده تا امروز چندان تمایلی برای صادرات وجود نداشته باشد. امروزه بسیاری از کشورهای همسایه پذیرای همین سطح کیفی محصولات ما هستند بنابراین در صورتی که مقاصد صادراتی توسعه نیابد و مسئولان چالش های این صنعت را باور نکنند نمی توان در انتظار توسعه صادرات و حل مشکلات این بخش بود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه