افزایش هزینه‌های انرژی تولید فولاد را تحت فشار قرار داده است
افزایش شدید قیمت انرژی در ماه‌های اخیر باعث افزایش قابل توجه هزینه‌های تولید فولاد شده است. این افزایش قیمت‌ها به تولیدکنندگان اجازه نداده تا کاهش قیمت ضایعات فولاد را به مصرف‌کنندگان منتقل کنند. به عنوان مثال، قیمت میلگرد ۵۰۰ وات که در ماه ژوئن بین ۹۲,۰۰۰ تا ۹۵,۰۰۰ تاکا در هر تن بود، در ماه آگوست تنها اندکی کاهش یافت و به ۸۶,۰۰۰ تا ۹۰,۰۰۰ تاکا رسید؛ کاهشی بسیار کمتر از میزان کاهش قیمت ضایعات.
صنعت فولاد با آینده‌ای نامشخص روبرو است
محمد جهانگیر عالم، رئیس گروه GPH Ispat و رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد بنگلادش، اظهار داشت: “افزایش شدید تعرفه‌های گاز و برق، مانع از کاهش چشمگیر قیمت فولاد شده است، حتی با وجود کاهش هزینه ضایعات.” او بر تاثیرات منفی این افزایش هزینه‌ها بر صنعت فولاد تأکید کرد.
کاهش فروش در بازار فولاد
سودیپ کومار داس، مدیرعامل شرکت Prime Steel Trading در چیتاگونگ، اعلام کرد که فروش میلگردهای فولادی از ۴,۰۰۰ تن در ماه ژوئن به کمتر از ۲,۰۰۰ تن در ماه ژوئیه و در نهایت به ۱,۵۰۰ تن در ماه آگوست کاهش یافته است. او افزود: “از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳، صنعت فولاد به لطف سرمایه‌گذاری دولت در پروژه‌های بزرگ زیرساختی رونق داشت. حتی در دوران پاندمی نیز تقاضای فولاد ثابت بود.”
با این حال، پس از اتمام پروژه‌های بزرگ دولتی در اواخر سال ۲۰۲۳، تقاضای فولاد به شدت کاهش یافته است. همچنین، ناآرامی‌های سیاسی وضعیت را وخیم‌تر کرده و موجب کاهش بیشتر تقاضا شده است.
آمیتاب روی، یکی از فعالان حوزه فولاد، افزود که بخش ساخت و ساز خصوصی که از اواسط سال ۲۰۲۳ امیدبخش بود نیز به شدت کاهش یافته است. او گفت: “پس از پایان پروژه‌های بزرگ دولتی، بخش خصوصی امید ما بود. اما اکنون پروژه‌های خصوصی متوقف شده‌اند و پروژه‌های کوچک دولتی نیز به دلیل فرار پیمانکاران مرتبط با دولت قبلی در حالت تعطیلی قرار گرفته‌اند.”
کاهش تولید در کارخانه‌های فولاد
مهرال کریم، مدیرعامل KSRM Group، نیز بیان کرد که کاهش تقاضای فولاد باعث شده صاحبان صنایع تولید خود را کاهش دهند. او افزود: “اکثر کارخانه‌های فولاد که قبلاً به صورت ۲۴ ساعته با سه شیفت فعالیت می‌کردند، اکنون تنها یک شیفت کار می‌کنند.”
درخواست حمایت از دولت
انجمن تولیدکنندگان فولاد بنگلادش از دولت خواسته است تا برای تثبیت این صنعت اقدامات فوری انجام دهد. محمد جهانگیر عالم تأکید کرد که افزایش هزینه‌های انرژی و تغییرات در سیاست‌های مالیاتی، هزینه مواد اولیه وارداتی را بالا برده و حاشیه سود تولیدکنندگان فولاد را کاهش داده است. او خواستار یارانه‌ها یا سایر اشکال حمایت دولتی شد تا از فروپاشی این صنعت جلوگیری شود.
رشد گذشته و نگرانی‌های آینده صنعت فولاد
با وجود رکود فعلی، صنعت فولاد بنگلادش در دهه گذشته رشد چشمگیری داشته است. داده‌ها نشان می‌دهند که ظرفیت تولید سالانه از ۲۵۰,۰۰۰ تن به ۹۰۰,۰۰۰ تن افزایش یافته و برنامه‌هایی برای رسیدن به ۱۰ میلیون تن تا سال ۲۰۳۰ وجود دارد. پیش‌بینی‌های بلندمدت نیز حاکی از افزایش ۲۵ درصدی مصرف فولاد تا سال ۲۰۲۷ بود، که عمدتاً به دلیل توسعه زیرساخت‌ها و مصرف فردی افزایش می‌یافت.
با این حال، این پیش‌بینی‌های خوش‌بینانه اکنون به دلیل بی‌ثباتی‌های سیاسی و اقتصادی جاری که بر عرضه و تقاضا تأثیر منفی گذاشته است، در خطر قرار دارند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه