معدن در ایران با وجود تنوع کمنظیر مواد معدنی همچون سنگآهن، مس، روی، زغالسنگ و حتی عناصر نادر خاکی، هنوز جایگاه شایسته خود را در اقتصاد کشور به دست نیاورده است. در حالی که جهان نشان داده ارزش واقعی معادن در تکمیل زنجیره تولید و ایجاد محصولات با ارزش افزوده است، اقتصاد ایران همچنان به نفت وابسته مانده است. توسعه صنایع معدنی میتواند نه تنها نیازهای داخلی را پوشش دهد بلکه بخش قابلتوجهی از صادرات غیرنفتی و ارزآوری پایدار کشور را تضمین کند.
معدن؛ ظرفیت مغفول اقتصاد ایران
کارشناسان حوزه معدن بر این باورند که معادن ایران توانایی ایفای نقشی مشابه نفت در اقتصاد را دارند. با این حال، سیاستهای نادرست داخلی باعث تعطیلی هزاران معدن و کاهش ظرفیت تولید شده است. فشارهایی همچون چندنرخی بودن ارز، مالیاتهای سنگین، کمبود انرژی و عوارض صادراتی موجب شده بهرهبرداری از این بخش استراتژیک کمتر از حد انتظار باشد. در مقابل، با اصلاح سیاستها، جذب سرمایهگذاری و تکمیل زنجیره ارزش، معدن میتواند جایگزینی واقعی برای نفت باشد.
ضرورت اصلاح سیاستها و جذب سرمایهگذاری
به گفته بهرام شکوری، رئیس کمیسیون معادن اتاق ایران، مشکل اصلی در مسیر توسعه معدن نه تحریمهای خارجی بلکه “تحریمهای داخلی” است که ناشی از تصمیمات نادرست در حوزه سیاستگذاری است. تجربه کشورهای رقیب همچون چین و عربستان نشان میدهد سرمایهگذاری پایدار میتواند به جهش بزرگ در حوزه معدن منجر شود. ایران نیز با سرمایهگذاری هدفمند و استفاده از فناوریهای نوین میتواند به یکی از بازیگران اصلی بازار منطقهای و جهانی تبدیل شود.
تکمیل زنجیره ارزش و بازاریابی جهانی
کارشناسان تأکید دارند که جلوگیری از خامفروشی و حرکت به سمت صنایع تبدیلی، کلید افزایش اشتغال، ارزآوری و توسعه پایدار است. تبدیل سنگآهن به فولاد و سپس به محصولات صنعتی و آلیاژی نمونهای از ارزشآفرینی در این مسیر است. همچنین ایجاد واحدهای تخصصی بازاریابی در خارج از کشور و بهرهگیری از شیوههای مبادلهای مانند تهاتر میتواند به گسترش صادرات و کاهش فشارهای ارزی کمک کند.
معدن؛ موتور محرک توسعه صنعتی
معدن نه تنها خود یک بخش بزرگ اقتصادی است بلکه پیشران بسیاری از صنایع مانند خودروسازی، ساختمان، ماشینسازی و فناوریهای نوین به شمار میرود. توجه به معدن یعنی توجه به آینده اقتصاد ایران. اگر سیاستهای کلان بهدرستی اصلاح شود و موانع داخلی برطرف گردد، معادن میتوانند جایگزینی واقعی برای نفت باشند و ایران را به صادرکننده بزرگ منطقه در حوزه محصولات معدنی تبدیل کنند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
چه ایده جالبی! انگار معادن ما انگار هنوز در حال ثبتنام در مسابقهی توسعه هستند، هرچند که ذخایرشونشون از اونها بیشتره! حقیقتاً لغو این خودتحریمی میتونه اولین قدم برای معادنمون باشه که بتونن از پس نفت بربیاین و یه جایگاه بهشایستهتر در اقتصاد پیدا کنن. فقط امیدوارم این بار سیاستها یهجور دیگهی قیمتگذاری داشته باشن و بتونیم از این معدن بهجای آهن خام، یه فولاد صنعتی و پیشرفتهتر بهدست بیاریم! پیشاپیش برا یه اقتصاد کمنفتتر و بیش از حد خوشبینیتر!
این مقاله را خواندم و واقعاً به فکر فرو رفتم. معادن ایران مثل یک گنجینهی بزرگ دفن شدهاند. با توجه به تنوع بینظیر مواد معدنیمون، انگار ما هنوز نمیدونیم که میتونیم از این موتور محرک توسعه industrial استفاده کنیم. دیگه زمانشه که سیاستها رو عوض کنیم و به این بخش توجه ویژهای کنیم. لغو self-imposition روی معادن میتونه اولین قدم خوب باشه. امیدوارم مسئولین با این دیدگاه جدید، بتونن معادن رو از این وضعیت عقبمانده خارج کنن و به جای نفت، به موتور اصلی اقتصاد کشور تبدیلشون کنن.