یک کارشناس فولاد با ارائه آمارهای مقایسهای، به بررسی روند تولید و مصرف فولاد در ایران و ترکیه طی سالهای اخیر پرداخت. بر اساس این گزارش، ایران در سال ۲۰۲۲ حدود ۳۰ میلیون تن فولاد خام تولید کرد که در سال ۲۰۲۳ به ۳۲.۰۵ میلیون تن افزایش یافت، اما در سال ۲۰۲۴ با کاهش به ۳۰.۴ میلیون تن رسید. در مقابل، ترکیه در همین سالها به ترتیب ۳۵.۱، ۳۳.۷ و ۳۶.۹ میلیون تن فولاد خام تولید کرده است.
به گفته این کارشناس، مصرف فولاد نیز در هر دو کشور روند صعودی داشته است. مصرف فولاد ایران از ۱۷.۲ میلیون تن در سال ۲۰۲۰ به ۲۰.۲ میلیون تن در سال ۲۰۲۴ رسیده است. در ترکیه نیز مصرف از ۱۸ میلیون تن در سال ۲۰۲۳ به ۱۹.۷ میلیون تن در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته است.
در حوزه تجارت، صادرات ایران در سال ۲۰۲۳ معادل ۱۱.۹ میلیون تن و در سال ۲۰۲۴ برابر با ۱۰.۸ میلیون تن بوده است، در حالی که واردات در این سالها به ترتیب ۱.۴ و ۱.۸ میلیون تن ثبت شده است. ترکیه نیز در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۲.۷ میلیون تن فولاد صادر کرده و این رقم در سال ۲۰۲۴ به حدود ۱۷ میلیون تن رسیده است.
این کارشناس همچنین به تفاوت ترکیب روشهای تولید در دو کشور اشاره کرد؛ در ترکیه ۷۰ درصد تولید از کورههای قوس الکتریکی (EAF) و ۳۰ درصد از کورههای اکسیژنی (BOF) تأمین میشود، اما در ایران این سهم به ترتیب ۹۲ و ۸ درصد است. او معتقد است این تفاوت میتواند مسیر سرمایهگذاریها و توسعههای آینده را تعیین کند.
نرخ بهرهبرداری از ظرفیت تولید نیز در ترکیه طی سالهای ۲۰۲۲، ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ به ترتیب ۶۳، ۵۶ و ۶۱ درصد بوده است، در حالی که ایران در همین دوره به ترتیب ۷۳، ۷۲ و ۶۱ درصد را ثبت کرده است.
به گفته این کارشناس، ترکیه از منظر تولید مستقل فولادی جایگاه مهمی دارد، در حالی که ایران با رویکرد صادراتمحور و واردات محدود همچنان ظرفیت رشد در بازار داخلی را حفظ کرده است. او تأکید کرد که همکاری و تجارت میان دو کشور میتواند به افزایش بهرهوری کمک کند و به جای ایجاد محدودیت، به سود هر دو طرف تمام شود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه