به بهانه ی نزدیک شدن به پایان سال و عملا ارائه ی گزارش های عملکرد سالانه ی شرکت های صنعتی و به خصوص فولادی و معدنی ها زمان را غنیمت شمرده و به مهم ترین چالش های صنعت فولاد در سالی که گذشت اشاره خواهیم کرد. عملا صنعت فولاد به مواردی که در این گزارش اشاره خواهد شد مبتلابه شده و برای این موارد باید هر چه سریع تر برنامه ریزی کرد. لطفا تا انتها همراه آرتان پرس باشید.
*** عدم تعادل در زنجیره ی ارزش صنعت فولاد
یکی از مهم ترین چالش های صنعت فولاد عدم توازن در زنجیره ی فولاد و زنجیره ی ارزش این صنعت است. تا موقعی که این تعادل به وجود نیایید همواره شاهد تعارضات در بخش های مختلف این صنعت خواهیم بود. در سالی که گذشت عملا شاهد مشاجره ی پایان ناپذیر نوردکاران و ذوب آهنی ها بودیم که نمونه ی این تعارضات در صنعت فولاد کشور بسیار زیاد است. تا زمانی که توازن میان حلقه‌های مختلف به وجود نیاید بسیاری از مشکلات فعلی حل نخواهد شد.
*** یک بام و دو هوای سیاست های قیمت گذاری صنعت فولاد
موضوع دیگری که در این تعارض می توان به آن اشاره کرد یک بام و دو هوای تولیدکنندگان بزرگ کشور در خصوص قیمت گذاری دستوری زنجیره ی فولاد است. ظرف سال‌های اخیر توازن در تولید حلقه‌های مختلف به میزان زیادی به وجود آمده، اما توازن در قیمت میان حلقه‌های مختلف زنجیره وجود ندارد. در حالی که بخش فولاد مخالف قیمت‌گذاری دستوری دولت برای محصولات تولیدی خود است اما از نرخ‌گذاری دستوری در بخش بالادست استقبال می‌کند.
*** دخالت دولت در بازارهای فولادی و صنعت فولاد
در سال جاری شاهد ورود غیراصولی دولت به بازارهای فولادی بودیم و در مقطعی با قیمت های دستوری بازار به ظاهر کنترل شد.اما نتیجه ی آن گرانتر بودن قیمت آهن به اندازه ی ۴۰ درصد قیمت جهانی شد که این بار سنگین هزینه ای بر دوش مصرف کننده ی نهایی افتاد و عملا ذی اثران این موضوع تمامی مردم ایران را شامل می شود.لذا این موضوع چالشی بود که در سال جاری برای آن برنامه ای تدوین نشد و جای خالی یک سیاست گذاری قوی به شدت حس می شود.
*** نوسانات غیرعادی قیمت فولاد
یکی دیگر از چالش های که صنعت و بازار فولاد ایران در سال ۹۹ با آن مواجه شد نوسانات شدید قیمت در بورس فولاد بود. همانطور که مستحضر هستیند قیمت فولاد در بازه های خاصی از سال به شدت بالا رفت و زنگ خطر قیمت گذاری مسکن های نوساز را به صدا در آورد و تداوم این موضوع می توانست بسیاری از کسب و کارهای میانی بخش فولاد را نابود کند.
دلیل بروز این اتفاق دلاریزه شدن معاملات و صنعت فولاد محسوب می شود که این خود به تنهایی نقطه ی ضعف بزرگی است. دولت در بازه هایی از زمان محبور به تغییر نرخ ارز تا قیمت های ۳۰ هزار تومان برای دلار شد. با علم به این موضوع و دخالت در قیمت ها شاهد فوران قیمت در بازار فولاد و التهابات پایان ناپذیر و حذف برخی از معامله گران خرد در این بازار بودیم. در شرایطی که میزان تولید فولاد در بازار داخل به مراتب بیش از میزان مصرف است، چنین افزایش قیمتی پذیرفتنی نیست
*** چالش دولتی بودن صنایع بزرگ فولادی
چالش ها و آسیب دیگری که در صنعت فولاد قابل تبیین است موضوع دولتی بودن شرکت های بزرگ فولادی در ایران است.عملا این موضوع باعث می شود که مدیران این شرکت ها توسط دولت معرفی شوند و بازه ی کوتاه مدیریتی این افراد اجازه ی رشد و ریسک به مجموعه های فولادی را نمی دهد و نتیجه این شده است که بسیاری از شرکت های فولادسازی دولتی در یک مسیر خطی به عملکرد خود ادامه می دهند و شاهد جهش تولید در این کارخانجات نیستیم. مدیران بسیاری از شرکت‌های فولادی توسط دولت تعیین می‌شوند و حتی در صورت عملکرد مناسب، کوتاه بودن دوره مدیریتی این افراد باعث می‌شود تا این زنجیره آسیب ببیند. در چنین شرایطی خصوصی‌سازی واقعی و بدون هرگونه رانت می‌تواند این چالش‌ها را برطرف کند
*** عدم توجه به شاخص های توسعه پایدار صنعت فولاد
موضوع دیگری که به عنوان یک چالش بزرگ در صنعت فولاد ایران مطرح است نادیده گرفته شدن شاخص های توسعه پایدار در بخش فولاد است.این موضوع در دراز مدت تاثیر خود را نشان می دهد و اگر برای آن تدبیری از امروز اندیشیده نشود دیگر نمی توان در مقابل عوارض و پیامدهای آن ایستادگی کرد. واخدهای صنعتی و فولادی ایران بیشتر در مناطقی قرار دارند که از نظر دسترسی به آب در وضعیت نامناسبی قرار داردند و این صنایع از نظر جانمایی با چالش هایی همراه شده اند.
اگر واحدهای فولادی صادراتی کشور در مجاورت آب‌های آزاد احداث شوند و تامین مواد اولیه آنها از طریق واردات انجام شود، میزان ذخایر فعلی سنگ آهن کشور کفاف تولید فولاد مصرفی در بازار داخل برای ۳۲ سال پس از سال ۱۴۰۴ را می‌دهد. حال اگر ظرف این مدت فعالیت‌های اکتشافی در کشور انجام شود که طبیعتا چنین نیز خواهد شد به واقع مشکلی در این زنجیره در تامین مواد اولیه وجود نخواهد داشت.موضوعی که می تواند در آینده ای نزدیک به عنوان یک بحران و تهدید بزرگ در صنعت فولاد ایران برشمرده شود.از طرفی دسترسی به آب های آزاد می تواند به سرعت تجارت بین الملل حوزه ی فولاد جان تازه ای ببخشد.
*** آسیب انحصارگرایی در صنعت فولاد
انحصار گرایی موضوعی دیگری است که باید به عنوان چالش یکسال گذشته در صنعت فولاد برشمرده شود. زنجیره فولاد در ایران سابقه‌ای ۵۰ ساله دارد و تلاش حلقه‌های مختلف این زنجیره ظرف سال‌های گذشته چه در بخش خصوصی و بخش دولتی باعث شده تا امروز ایران در رتبه دهم تولید فولاد دنیا قرار گیرد و نگرانی در زمینه تامین سنگ آهن این زنجیره نیز در کشور وجود ندارد.
مهم‌ترین دغدغه فعلی زنجیره فولاد در کشور نبود متولی در داخل این بخش، دخالت‌های دستوری بخش دولتی و عدم تامین زیرساخت مورد نیاز جهت توسعه این صنعت در کشور است. در ۷ سال گذشته، شاهد تغییر حداقل ۷ وزیر و سرپرست در وزات صمت به‌عنوان متولی بخش آهن و فولاد کشور بودیم که همین موضوع به بی‌برنامگی و هرج و مرج در این صنعت و سایر بخش‌های زیرمجموعه صنعت فولاد کشور دامن زده است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه